Neste artigo proponse unha crítica ás eivas do actual soberanismo: unha progresiva dereitización derivada da aposta por centrar todos os esforzos no terreo electoral. Como contrapunto, situamos a independencia política de clase como un necesario primeiro paso fronte ás limitacións políticas do movemento soberanista galego.
Os resultados do 18-F non han de sorprendernos. O BNG non é capaz de permear no rural de Galicia. O PPdeG é un paisano máis da parroquia. Vai á misa, acode ao velorio, está na comunidade de montes, na comisión de festas e nas romaxes. Entre tanto, as xuventudes do Bloque cantan a viva voz: "Imos queimar a Conferencia Episcopal por machista e patriarcal".
Estas linhas som um feixe de pensamentos que giram arredor das dinâmicas tóxicas que dominan o âmbito da Academia e o mundo da militância política, cultural e social.
Nunca se viron tantas monxas e mariscadoras votando o PPdeG. Máis de 700.000. Elas ou… unha esquerda a tratar os votantes de imbéciles. Velaí unhas chaves para lermos a Galicia de hoxe.
Análise das eleccións galegas do 18 de febreiro de 2024. A nova maioría absoluta do PPdG, o resultado histórico do nacionalismo e a case desaparición do PSdG. Novos retos cara 2028.
As eleccións do 18 de febreiro poden redefinir o futuro de Galicia. A sorte será crucial, e no caso de gobernar o BNG talvez cambie o país para sempre. Ás veces, un golpe de azar inaugura un tempo novo. Estamos ante unha oportunidade histórica para termos un país diferente.
Galicia vota o 18 de febreiro, haberá moitas papeletas, mais o que realmente decidimos xuntos é se Galicia segue a ser a nena da morriña, ou a muller da afouteza. Imos alá.
Tomando como referencia a última crise vivida, os datos da situación medioambiental da Galiza son desoladores. Unha ollada máis alá da (pouca/moita) toxicidade dos pellets: é posíbel unha xestión dos recursos alén de converter Sanxenxo en Benidorm?
Saio do choio para voltar a trabalhar, mais isto é distinto. Umha nova catástrofe ameaça as praias galegas. Desta volta som uns micro-plásticos, chamam-lhes pellets. Galiza, mais umha vez. Quo vadis?
O vindeiro 18 de febreiro Galicia decidirá o seu futuro. Catro anos despois o panorama semella o mesmo: unha nova maioría absoluta do PPdG ou a apertura dun novo tempo liderado polo BNG. Dous camiños radicalmente diferentes. O pobo galego transitará só por un deles, definindo o País que ven e o que queremos ser. Pero por que outra vez nesta situación, por que unhas novas eleccións e o mesmo panorama? Talvez haxa outra Galicia, outra que se pregunta iso mesmo.
O Ferrado co Bloque Nacionalista Galego. Conversa con Ana Pontón (Portavoz Nacional do BNG) e Ana Miranda (Eurodeputada no Parlamento Europeo).
Outro encoro na Galiza. E con el vaise a nosa historia, a memoria da terra. O meu país vendido por catro pesos.
Os pasos que eu dou agora non serían os mesmos de non ser polos que fai 60 anos daban as nosas avoas. Hoxe podemos emigrar por elección, porque queremos seguir estudando e porque queremos vivir e aprender outras cousas pero coa liberdade que antes non tiñan.
O Ferrado conversa co alcalde de Porto (Alta Seabra), coa asociación unionista e provincialista "Defensa Berciana" e coa Plataforma 102, integrante da Revolta da España Baleirada, no marco da segunda edición d' #OFerradoNaPolítica, cunha nova parola sobre a "GALIZA ESTREMEIRA".
O pasado 17 de maio, coincidindo co Día das Letras Galegas, o actual presidente da Xunta, Alfonso Rueda, tivo a desvergoña de afirmar publicamente que a chegada do rei emérito Juan Carlos I a Sanxenxo era unha fantástica nova que poñía a Galiza no mapa. Unha afirmación servil e indigna cara un prófugo da xustiza refuxiado nunha teocracia machista, imputado en innúmeros casos de corrupción, que supón unha falta de respecto cara esta nación chamada Galiza.
Se algo debe definir á esquerda é a concienciación ca realidade socioeconómica común e a súa vontade por mellorala alén, incluso, dos territorios, nazóns e fronteiras que a delimitan. Porén, cabería esperar que os enfrontamentos sobre impostos e tarifas foran unánimes contra as empresas e estados que privatizan bens básicos como a eletricidade, non entre poboacións que adoecen as súas consecuencias.
Todo no que creo pendura dun fío. Cando todo o que vives, sintes e defendes carece de senso real, nin a relixión te pode salvar.
Desde un punto de vista internacionalista, o nacionalismo histórico-organicista e a razón de estado son os motores que fixeron xurdir e medrar aos estados modernos. Calquera aspiración soberanista implica necesariamente aceptar as regras da arena (neo)realista, onde o interese nacional, o egoísmo, a imposición e a dominación fanse imperativas no sistema internacional anárquico. A realpolitik non entende de medios, e se o obxectivo é alcanzar a fin, o pragmatismo non pode deixar lugar á ética.
O nacionalismo galego ten unha longa Historia que contar, escrita polos seus artífices, ideólogos e simpatizantes, mais o seu labor debe ser continuado mirando cara ao presente e o futuro. Os movementos nacionais deben ter ambicións máis aló de meramente existir, e neste artigo se abordará unha visión pragmática e menos romántica deles.
Asturias afronta un momento fundacional na súa historia. O anseio da cooficialidade determinará o futuro do Principado. Decisión que abre unha xanela de oportunidades tamén na Galiza, ao tempo que cingue sobre o Estado Español o medo dun posíbel afastamento da vinculación que fixo da historia asturiana o paradigma de españolidade. Ao longo do artigo analizaranse os comezos da loita a prol da oficialidade, os desafíos que alborexan e a xeopolítica que a rodea.
