Somos europeos?

A UE recorta fondos clave para Galicia mentres despreza a súa lingua. Que significa ser europeo desde unha ollada galega e crítica?

A UE recorta fondos clave para Galicia mentres despreza a súa lingua. Que significa ser europeo desde unha ollada galega e crítica?

A mocidade metida en política está podre: máis pendente do soldo que de Galicia. Partidismo, endogamia e egos desatados en NNXX, Galiza Nova e as Xuventudes Socialistas, neste sistema que expulsa a quen realmente quere servir ao país.

A Igrexa ten moito traballo por diante para que as putas e os pobres volvan formar parte da familia de Deus. Porque a mensaxe de Cristo non se basea nos cartos nin nos bens terreais. Baséase na igualdade e no perdón. En tratar ao resto como nos gustaría que nos tratasen a nós.

O PSdG expulsa provisionalmente catro edís de Compostela. Falamos de facer política para a cidadanía ou facela para ocupar un cargo.

As grandes fazañas comezan con pequenos grupos. Daniel Chapela, ex alto cargo do PPdG, chama a mocidade a liderar o galeguismo conservador.

O impacto causado demostra unha cuestión fundamental: que hai un sector conservador e profundamente galeguista con ganas de artellar país.

O presente e o futuro da lingua está nas nosas mans. O galego como a lingua de Rosalía, mais tamén dos nosos netos. Debémosllelo. É deles.

A desconexión coas comunidades tradicionais, a destrución do sentimento de comunidade e os ritmos de vida autoimpostos rachan cunha Galicia que se atopa ante as décadas máis decisivas da súa historia.

Como é posible que Ana Pontón, que se vende como a máxima defensora de Galicia, se asocie con quen nos prexudica e con quen pretende restarnos recursos? Isto é ser, no fondo, unha defensora de Hacendado.

Europa fíxose peregrinando a Santiago. Hoxe en día, tendo en conta as conexións de tren co norte do Estado e mais con Portugal, a peregrinaxe segue a ser a mellor opción. Mentres o ministro profire sons guturais, o país demanda que apostemos aínda máis pola autoidentificación nacional.

Luísa Villalta foi, sen dúbida, unha voz referencial da nosa literatura, unha voz firme e comprometida que pulou pola nosa lingua, a nosa cultura e o noso país.

Nunca se viron tantas monxas e mariscadoras votando o PPdeG. Máis de 700.000. Elas ou… unha esquerda a tratar os votantes de imbéciles. Velaí unhas chaves para lermos a Galicia de hoxe.