Este artigo é un berro con pandeireta, un verso herdado, unha canción que salva. Este artigo é unha homenaxe ás mulleres que gardaron o galego sen libros, só coa voz. Ás que cantaron mentres criaban, traballaban ou choraban. Porque cantar tamén é escribir. E mentres haxa quen cante en galego, ninguén nos borrará.
Velaquí como o poder político afastou o galego da hexemonía, contra o mito da substitución “natural” do galego polo castelán.
Dous mil anos de cristianismo en Galicia practicamente definiron o que significa ser galego. Se os galegos abrazamos con orgullo a quen nos fixo –e nos fai– libres, non haberá inverno para esta lingua das mil primaveras.
Téñenme dito que falo castelán con acento galego: a musicalidade e a cadencia é unha das primeiras cousas que a xente do resto de España detecta e imita. "Ah, galleguiño", din, usando o característico diminutivo galego -iño/-iña. “Que tal las vaquiñas?”
Coidar potas, coller no colo e falar galego son tres cousas que teñen moito máis en común do que poda parecer. Feliz Día das Letras Galegas!
Luísa Villalta foi, sen dúbida, unha voz referencial da nosa literatura, unha voz firme e comprometida que pulou pola nosa lingua, a nosa cultura e o noso país.
Mais as letras galegas non só están feitas polos nomes que pasaron a historia senón que delas, tamén formamos parte todas as persoas que escribimos, falamos, sentimos e soñamos en galego. Ese pequeno xesto é a máis grande das revolucións. Nel reside a alma da lingua.
O outro día recibín unha chamada do meu pai. Estaba sorprendido e un pouco preocupado. O motivo era que lera nun dos principais xornais do país que a situación da lingua galega era cada vez peor. Esmorecía tanto na cidade coma no rural e a xente nova cada vez falábao menos. A moitos de vós darávos a risa, pero a min fíxome reflexionar sobre unha cuestión fundamental que tendemos a esquecer, que todo depende das lentes coas que se mire.
Campaña do Ferrado para o 21 de febreiro, Día da Lingua Nai. O galego é a única lingua natural da Galiza. A nosa. Cómpre defendela a cada instante da nosa vida e berrar ben forte nunha data coma hoxe: NA GALIZA, EN GALEGO!
Non vos raiar. Non veño a dar novamente a turra sobre a necesidade dun incremento cedo e real de neofalantes. Gustaríame falar dun paso previo que considero fundamental. Un acto moi sinxelo, pragmático e ao alcance de todo/a galego/a: que a nosa lingua estea viva nas rúas.
Lucía fai unha reflexión sobre a situación da lingua galega no seu dialecto dos Ancares. Lévanos dende o pasado ata o presente da man dalgüis dos nosos poetas e artistas máis ilustres. Un relato que remata pedindo o máis importante, que cuidemos a lingua e que al falemos hoi e sempre.
Os puntos de inflexión axúdannos a tomar decisións importantes na vida. Unha chea de galegos e galegas quere comezar a empregar a nosa lingua acotío. Entón, por que non facer uso dos puntos de inflexión para comezar a falar galego? Eu fíxeno e, a verdade, nin tan mal me foi.
