“Papá, ¡mira quién está aquí!”
Estaban todos ao seu redor. A avoa na butaca, os meus pais, as miñas tías e o meu tío. Tiñan unha conversa natural, familiar e lixeira para suavizar o que acontecía.
Luis Lores
Graduado Plurilingüe en Economía pola Universidade da Coruña e a Universidade de Opole (Polonia). Mestrado en Formación do Profesorado na Universidade da Rioxa. Ex-vocalista da banda de punk-rock Fondo Norte. Galeguista, progresista e europeísta. Actualmente, opositor ao Corpo de Profesores de Secundaria e Bacharelato.
Cristovo Colón era galego
A documentación histórica, a toponimia do descubrimento de América, galeguismos na escrita e Pedro Álvarez de Soutomaior. CRISTOVO COLÓN ERA GALEGO.
Outro galego en Castela
O cruce de sentimentos do emigrado na meseta. Confrontación, admiración, anhelo e aceptación como avalistas do amor á Terra.
O medo do pescador
A inocente pregunta dun neno. A sincera resposta do avó. A vida esgotándose entre canas e sedelas.
As Buzas de Mugardos – María, Dina, Fina e Marita. Unha familia de guerrilleiras.
A vida dunha nai e tres irmás que combateron o fascismo. Unha mestura de amor, vinganza e ideais para lembrarnos das que nunca deberon ser esquecidas.
UAH!
De como a estrofa dunha canción pode provocar o exilio e a cadea. De como uns pontevedreses, tras 40 anos de silencio, volven entonar esa estrofa a berro limpo. De como se pode, en definitiva, pasar a formar parte da historia nacional dun país.
O Noah Chichester
Ninguén se preguntou aínda que fai un colaborador norteamericano no Ferrado? Mea culpa. Claro estaba que algún día tiña que contarvos como coñecín ao Noah Chichester.
Xosé Castro Veiga, “O Piloto”
Morto O Piloto, morre co seu corpo todo un vello inimigo do franquismo. Para moitos e moitas, un símbolo da loita comunista e popular. Un líder da resistencia. Un heroe do
que se contaban historias aos cativos nas vilas. Un liberador. Para outros tantos, un porco asasino e traidor comunista. En ambos casos, un persoeiro eterno.
O galego vivirá na rúa
Non vos raiar. Non veño a dar novamente a turra sobre a necesidade dun incremento cedo e real de neofalantes. Gustaríame falar dun paso previo que considero fundamental. Un acto moi sinxelo, pragmático e ao alcance de todo/a galego/a: que a nosa lingua estea viva nas rúas.
O Frankfurt
Semella que nada cambia. A historia repítese. Seremos un pobo marabilloso, pero é evidente que somos un pobo que non aprende.
O Monte Cantabria
E sen chegar a percatarte do cando nin do porqué, vivindo no estranxeiro rematas por conectar física e espiritualmente con esa terra allea que fica baixo as propias, constantes e dubitativas pegadas.
Crise de fe
Todo no que creo pendura dun fío. Cando todo o que vives, sintes e defendes carece de senso real, nin a relixión te pode salvar.
Neofalantus, Neofalanti
Os puntos de inflexión axúdannos a tomar decisións importantes na vida. Unha chea de galegos e galegas quere comezar a empregar a nosa lingua acotío. Entón, por que non facer uso dos puntos de inflexión para comezar a falar galego? Eu fíxeno e, a verdade, nin tan mal me foi.