Daquel desapego, este feísmo
Vivir nunha casa de catro plantas cos ladrillos ao aire facendo un vertixinoso equilibrio sobre catro piares de formigón non é cuestión de recursos, é cuestión de dignidade. Toca falar de «feísmo».
Da superioridade estética atlántica
Son firme defensor da superioridade estética atlántica. Non é só a natureza, senón a arquitectura que o pobo galego inseriu na paisaxe, creadora dunha simbiose que é a nosa forma artística máis propia. O noso país é unha oda ao paso do tempo. Vivimos, sinal de que existimos.
A lingua que fala unha pedra ao cantar (II)
Hai unha pedra en Muxía que lle chaman de abalar, mais que eu nunca vin moverse. Vin xente subir co xesto de saltar, pode que para intentar que fixese ruído ou buscar un son co que identificarse.
A lingua que fala unha pedra ao cantar (I) – Notas sobre a exposición “Fun abalar a pedra que está no medio do mar”
Temos un espazo entre as imaxes coas que nos achegamos á Galiza e as experiencias que buscan representar. Como se traslada isto á lingua? Como facemos que esta distancia non nos desenfoque?