
A lingua que fala unha pedra ao cantar (II)
Hai unha pedra en Muxía que lle chaman de abalar, mais que eu nunca vin moverse. Vin á xente subirse a ela e vin o xesto de saltar, pode que para intentar que fixese ruido ou pode que para buscar…
Hai unha pedra en Muxía que lle chaman de abalar, mais que eu nunca vin moverse. Vin á xente subirse a ela e vin o xesto de saltar, pode que para intentar que fixese ruido ou pode que para buscar…
Temos un espazo entre as imaxes coas que nos achegamos á Galiza e as experiencias que buscan representar. Como se traslada isto á lingua? Como facemos que esta distancia non nos desenfoque? Primeira entrega da serie «A lingua que fala…
A emigración mantivo acesa a luz da cultura e da lingua galega alén da terra. Velaquí as tres leccións do Centro Galego da Habana. Desde neno sentín unha fonda atracción por Cuba e prometinme visitar a illa antes da hipotética…
O caso do Cachivache é unha excepción da regra: pechou antes da pandemia. Pero non antes de facer unha última queimada. Neste ensaio escribo unha homenaxe ao bar coruñés que me acolleu ao chegar a Galiza e onde comezou a…