A lingua que fala unha pedra ao cantar (II)
Hai unha pedra en Muxía que lle chaman de abalar, mais que eu nunca vin moverse. Vin á xente subirse a ela e vin o xesto de saltar, pode que para intentar que fixese ruido ou pode que para buscar…
A lingua que fala unha pedra ao cantar (I) – Notas sobre a exposición «Fun abalar a pedra que está no medio do mar»
Temos un espazo entre as imaxes coas que nos achegamos á Galiza e as experiencias que buscan representar. Como se traslada isto á lingua? Como facemos que esta distancia non nos desenfoque? Primeira entrega da serie «A lingua que fala…
As tres leccións da Habana
A emigración mantivo acesa a luz da cultura e da lingua galega alén da terra. Velaquí as tres leccións do Centro Galego da Habana. Desde neno sentín unha fonda atracción por Cuba e prometinme visitar a illa antes da hipotética…
A derradeira queimada no Cachivache
O caso do Cachivache é unha excepción da regra: pechou antes da pandemia. Pero non antes de facer unha última queimada. Neste ensaio escribo unha homenaxe ao bar coruñés que me acolleu ao chegar a Galiza e onde comezou a…