Isto só e a historia de como me sinto ao ser unha galega fóra da Galiza. Unha que marchou e agora soña con volver sen saber cando será.
Este artigo fala memoria dos que xa non están, dos que un día sufriron as consecuencias dunha Guerra e dos que pasaron meses escapando dunha realidade á que non quixeron pertencer.
A Galiza seguiránal queimando. Ou os raios do trueno ou os que prenden lume ou os que non fain nada pre evitar que a historia volva repetirse.
Lucía Rodríguez (O Argueiro dos Ancares) fai unha reflexión do despoboamento do rural e do descoñecemento desta realidade nas cidades. Falta de servizos e falta de xente, o bucle infinito do que semella difícil saír. Hai causas e consecuencias pero tamén esperanza e ilusión por ver un novo renacer.