Este artigo é un berro con pandeireta, un verso herdado, unha canción que salva. Este artigo é unha homenaxe ás mulleres que gardaron o galego sen libros, só coa voz. Ás que cantaron mentres criaban, traballaban ou choraban. Porque cantar tamén é escribir. E mentres haxa quen cante en galego, ninguén nos borrará.